Eskimis Anilar, Bitmis Iliski

Ne kadar eskisimisti aslinda her sey. Oysa ki ben, onca seyi, sanki daha gecen hafta, gecen ay yasanmis gibi hatirliyordum. Beni ilk optugun gunu, yolda yururken birden elimi tutusunu, saatlerce telefonda konusup, uykulu sesinle bana “sevgilim” diyisini, Notebook’da gorup, ozendigim o yagmurun altinda opusme sahnesi yuzunden seni gokyuzunden bardaktan bosanircasina yagmur yagarken disari cikarip, op beni diye bagirisimi, sadece birbirimizi cok sevdigimiz icin olan kiskancliklarimizi, kiskancliklarimiz yuzunden olan kavgalarimizi, ben tam arkami donup gidicekken, kolumdan tutup “nereye gidiyorsun sen?!” diye bagirip opmeni oylesine net hatirliyorum ki. Aslinda ne kadar eskiydi her sey. Ne kadar cok tozlanmisti anilarimiz, ne kadar cok bitmisti iliskimiz. Ne kadar sacmaydi seninle benden bahsederken, hala “biz” demem.. Biz yoktuk ki artik; biz yorulmustuk, biz savasmayi birakip, pes etmistik. Biz bitmistik.

Irem Akpinar

Iyi Ki

Eger o gun, “benimsin sen” dediginde, “seninim” diye onaylamasaydim, su anda bu halde olmayacaktim belki. Elimi tuttugun zaman, bunun bir”iliski” oldugunu dusunseydim, burada tek basima oturmus, aglamaktan kizarmis gozlerim ve sismis yuzumle, yalnizligimla basbasa kalip, seni ne kadar ozledigimi dusunmeyecektim. Eger beni optugun o ilk gun, disari ciktigimizda hic bir sey yokmus gibi davranmana sinirlenip, boyle isimsiz, kimsenin bilmedigi bir iliski istemedigimi soyleseydim sana, su anda ya birlikte, mutlu olucaktik, ya da ben o zaman bir iki gun uzulup, atlatmis olacaktim.

Ama hayir. Ben, istedigin her zaman orada oldum. Canin istediginde elimi tutmana, canin istediginde birakmana izin verdim. Kullandin beni demeyecegim; ne icin kullandin ki sonucta? Ben de istedim bunu, sen ne kadar sucluysan, ben de en az o kadar sucluyum. Ikimizde isteyerek yaptik her seyi, sonunu bile bile yarattik bunu.

Eger geri donebilseydim, her seyi basa alabilseydim neleri farkli yapardim bilmiyorum. Bana sahip cikmasanda yaninda olur muydum, bu adi olmayan iliski icin cabalar miydim bilmiyorum.. Fakat sen bana yine ayni sekilde bakip, ayni sekilde optugun surece, ben sana “hayir” diyemezdim. Itemezdim seni.. Kendimi en guvende hissettigim yer olan kollarindan cikip gidemezdim.

Sen benim canimi yaksan da, hayatindan cikiyorum artik demene ragmen her yerde onume cikip, sacma sapan yorumlarinla her gunumu rezil etsen de, ben sana aglayan gozlerimle bakip “yapamiyorum ben daha fazla bunu, bana sevgilim diye hitap edip, herkese arkadasim diye tanistirmani, kimsenin goremedigi yerlerde opup, disaridayken elimi bile tutmana katlanamiyorum. Ya bir adi olsun bunun, ya da tamamen bitirelim” dedigimde, “istedigini veremem ben sana, isim koyamam bu iliskiye” desen de, iyi ki tanimisim seni.

Canimin yandigi zamanlar, mutlu oldugum zamanlardan cok daha fazla da olsa, “senin kadinin” olmak cok ozeldi. Ilk degildin belki ama, ilk asktin kesinlikle.

Iyi ki girmissin hayatima, iyi ki sevmisim seni.

Iyi ki senin olmusum, iyi ki benim olmussun.

Istedigin kadar yak canimi, istedigin kadar sert vur; sen benim icin hep en ozeldin, oyle de kalicaksin.

Irem Akpinar

Biktim

Biktim artik. Senin hic bir zaman yapmadigin seyleri yapan, abartisiz bana sanki dunyadaki tek kadinmisim gibi davranan, aglamayi birak, moralim bozuk oldugunda yapmasi gereken her seyi birakip benimle bos bos oturan biri varken, hala senin icin aglamaktan, uzulmekten, olanlar icin kendimi suclamaktan, ozlemekten biktim.

Amacin neydi, ne yapmaya calisiyordun bilmiyorum. Eline ne gecti onu da bilmiyorum. Boyle mi olsun istedin, yoksa sana da bana olanlar mi oldu bilmiyorum.. Seni gordugumde canim yaniyor, yanina gelip, eskiden oldugu gibi kolunu belime dolayip, saclarimi op, sonra da gozlerimin icine bakip, gulumseyip git istiyorum. Dolabimin onunde bekleyip, yuzumu ellerinin arasina alip “cok cirkinsin ama ya” diye dalga gecip, beni opmeni istiyorum. Yatagimin uzerine oturup, odami toplarken gulumseyerek beni izle istiyorum. Kavga ettigimizde bagirip cagirip, giderken de “eve gidince ara, merak ederim” de istiyorum. Eskiden yasadiklarimizi geri istiyorum.

Asla olmayacak biliyorum. Istedigimi veremeyeceksin bana. Hic bir zaman bir adi olmayacak bu iliskinin.. 

Ben de sana istedigini veremeyecegim. Canin istediginde yaninda olup, canin istemediginde gitmeyecegim cunku ben. Senin icin, kendime olan saygimi yok etmeyecegim.

Burada kopek gibi sevsem de, sensizlikten surunsemde, tekrar kollarina kosmayacagim.

Sahip olamayacagiz ikimizde istedigimiz seylere..

Ben seninle olan o mutlu, ADI OLAN, iliskiye, sen de benimle gecirdigin, ama asla adi olmayan mutlu zamanlara.

Ama bil;

Gozlerimin icine bakip, hic bir sey soylemeden beni optugun gunden beri sen benim icin en ozelsin. Ve ben her ne kadar istemesem de, oyle kalicaksin. 

Irem Akpinar

En Buyuk Yanlis

Eskiden oturur aglardim. Yastiga sarilirdim, butun gece aglayarak uyuya kalirdim. Artik aglayamiyorum. Uzgun muyum, degil miyim anlamiyorum. Istemiyorum kimseyi, hic bir seyi. Icimi dokmemi saglayacak kimseyi istemiyorum yanimda. Bana yaptiklarimin ne kadar yanlis, sacma oldugunu anlaticak insanlarla konusmak istemiyorum. Sadece susup, saclarimi oksayacak olanlari bile istemiyorum aslinda. Her sey igrenc gidiyor. Tek yapmak istedigim seyi yapamiyorum. Yanimda olmasina tahammul edebildigim tek insan yanimda degil.

Artik ozluyor muyum, sinirleniyor muyum, yoksa nefret mi ediyorum senden onu bile bilmiyorum. Kizgin miyim anlamiyorum, eger kizginsam neden kizgin oldugumu cozemiyorum.. Sen degildin ki sonucta canimi yakan, gel beni kopek gibi sev, ben de canini yakiyim, ama sen yine de gitme diyen.. Bendim..

Eskiden her seyin gerceklesmesinin bir nedeni olduguna inanirdim. Sans diye bir seyin gercekten  var olduguna.. Basima gelen seylerin, yasadigim kotu olaylarin hayatin bana ders vermeye calismasinin bir yonetimi oldugunu dusunurdum. Ne kadar yaniliyormusum.. Ders almiyormusum ki ben hic.. Ogrenmiyormusum hatalarimdan..

Iste bu yuzden her gece agliyorum sanirim. Bu yuzden surekli canimin yanmasina izin veriyorum. Kendi kendime zarar veriyorum cunku.. Kendim durmadigim icin de, yasadilarimda durmuyor.

Sans diye bir sey yokmus yani. Dizilerdeki gibi sakin, uslu, iyi karakter istedigine ulasmiyormus. Bir seyi cok istersen olmuyormus. Karsindakini suclamak sacmaymis. “Guven bana” dediginde gozlerin yerine bana yasattigin seylere bakmam gerekiyormus. Asil gozlerinmis zaten yalan soyleyen..

Benim elimdeymis aslinda her sey. Yikilmalarimda, kalkmalarimda.. Senin beni uzmen de, beni mutlu etmen de.

Simdi kendime bir soz verip, seni bu gece unutacagim demiyorum. Kendime verdigim sozleri ne zaman tuttum ki, simdi tutacagim zaten.. Fakat kendime tek bir konu da soz verebilirim sanirim artik; canimi yakmanin mutlulugunu yasatmayacagim sana. Senin yuzunden yanmiyor cunku canim, senin yuzunden uzulmuyorum ben; kendi hatalarim, kendi secimlerim, kendi yanlislarim yuzunden yasiyorum butun bunlari.

Hem;

Zaten en buyuk yanlisim sana guvenmek degil miydi sevgilim?

Irem Akpinar

Ozledim

Cok ozledim..

Gecenin bir yarisi aklima esip seni aradigimda, telefonunun kapali olmasina sinir olup, sabah trip atmayi ozledim mesela. “Yapma bunu, oyle bakma, hemen affetmeyecegim bu sefer seni, bakma iste oyle, kizginim hala!” diye soylenip, en sonunda kollarini etrafima dolayip, saclarimi opmeni ozledim. Daha once ayni seyleri baskasina soyledigini bilsem de, her seyin olmadigini bilsem de bana “her seyim” demeni ozledim ben. Aradiginda acmayinca, yirmi bes bin tane mesaj atip “su anda belki ben oluyorum, ve benim sevgilim bana cevap bile vermiyor….” diye sacmalamani ozledim. Telefonda konusurken beni annenle tanistirmani ozledim. Ben, kendimde binlerce kusur bulurken, senin bana gelip “mukemmelsin sen, en azindan benim icin” demeni ozledim. Gereksiz yere sinirlendigimde, bana “gel gel, gel cikar hincini da rahatla” diye bagirip, kolumdan tutup opmeni ozledim. Annemle tartistigimda, sana aglarken hic bir sey soylemeden saatlerce bos yere soylenmemi dinleyip, basimi oksamani ozledim. Sakallarin yuzumu acitiyor diye soylendigimde, inat edip yanaklarini yanagima surtup, “kizarirmista, kiyamam” diyerek opmeni ozledim. Birlikte oturup herkesle, her seyle dalga gectigimiz zamanlari ozledim. Benimle birlikte kaybettigim esyalarimi ararken bana “boyle daginik bir insan olmasan her seyini kaybetmeyeceksin iste!” diye ogut verme cabalarini da ozledim aslinda. Geceleri uyumadan once saatlerce konusup, uykulu sesinle “sevgilim” demeni ozledim. Yasadiklarimizi, yasayamadiklarimizi ozledim.

Seni, seninleyken olan beni;

Bizi cok ozledim.

Irem Akpinar