Daha Yirmi Bes Bile Degilken

Cok genc degil miyiz ya? Sabahlara kadar calisip, en ufak bir basari umuduyla her seyimi verip, defalarca kez basarisizlikla yuzlesmek icin fazla erken sanki. Insan buyurken, buyudugunu farketmiyormus sanki. Her gelen artiyla, bir de eksinin geldigini farketmiyormus. Kucukken anlayamadigimiz konulari calismaya, kendi fikirlerimizi olusturmaya, dusunelerimizi savunmaya calistikca dunyanin geldigi halden korkmak, sadece fikir ayrililiklarimiz yuzunden birbirimizden nefret etmek anlamina geliyormus. Gun gectikce artan bilgilerimiz, aslinda daha da cok hataya neden olabiliyormus. Buyumek, aslinda, insanin korkularinin buyumesi anlamina geliyormus. Daha fazla bildikce, daha cok urkuyormus insan gerceklerden. Henuz yirmili yaslarin basindayken, kendimize olan guvenimizi kaybetmemize, gelecekten korkmamiza, kaygilanmaktan uyuyamamiza neden oluyormus. Ne garip, aslinda her sey apacik ortadayken, yasamanin tek bir nedeni olup, ve bununda mutlu olmak oldugunu bilmemize ragmen, aslinda kendi kendimize koydugumuz kurallarla, ideallerle, hatta hayallerle kendimizi sinirliyor, hatta yok ediyoruz.

Irem Akpinar