Reddetmek Imkansizken, Susmak Adeta Kacmak

Hepimiz, bir baskasinin hayallerini gerceklestirmek icin cabaliyoruz aslinda. Kendi dogrularimizi, bize empoze edilenlerle olusturup, baskalarinin bizim icin bicmis oldugu bir hayata, “benim” demek icin zorluyoruz inanclarimizi, dusuncelerimizi, davranislarimizi. Sevdigimiz insanlar, kurdugumuz dostluklar, olusturdugumuz iliskilerde kendi onceliklerimizden cok, cevremizdekilerin yargilari var. Icinde yasadigimiz toplum, bizi oylesine hapsediyor, daraltiyor ki, genis ruhlarimiz, renk renk dusuncelerimiz, farkli inanclarimiz kaliplasmis kelimelerin altinda, kapali kapilarin ardinda, elimizin tersiyle sildigimiz bir-iki gozyasinin altinda saklanmak zorunda kaliyor. Ailemizde gorduklerimiz, gittigimiz okulda yasadiklarimiz, sokaga ciktigimizda karsilastiklarimiz, yuzumuzdeki genis gulumsenin arkasina saklamamiza neden oluyor soylemek isteyip de, korkumuzdan sustuklarimizi. Icimizden gecenleri yasamak varken, her birimiz, bizim haberimiz bile olmadan yapilan bir planin parcasi olarak devam ediyor hayatina. Sanki butun bunlar olmak zorundaymis gibi, tek secenegimiz bize sunulanlarmis gibi, bize ait olmayan bir yarisin icinde debelenip duruyoruz. Oylesine guzeliz ki aslinda, oylesine farkli. Cizdigimiz resimler, soyledigimiz sarkilar, besteledigimiz muzikler, yazdigimiz cumleler. Her biri birbirinden renkli, birbirinden sesliyken, hissettigimiz her seyi en temiz, en saf yollarla herkese anlatmak varken, icimizdeki o kutunun icine koyuyoruz. Anlatmaya korkuyor, gostermeye cekiniyoruz. Bir sure sonra o kadar cok buyuyor ki icimizdeki ofke, sinir, huzun, aci; kendimizi susturabilmek icin gokkusagi kadar renkli olan ruhumuzu siyaha boguyor, dusuncelerimiz ile birlikte, hislerimizi de yok ediyoruz. 

Irem Akpinar

Sen En Guzeli, En Masumu

Gozlerindeki bulutlarin sebebinin ben olmasindan, akan gozyaslarinin benim sana yasattiklarim olmasindan korkuyorum. Olur da bir sey yaparsam, bir gun istemedem yakarsam canini, kendimle nasil yasarim bilmiyorum. Bensizlik senin icin daha iyi olsa da, yalniz birakmaya kiyamiyorum. Korun istiyorum, korumak istiyorum. Bir gun gelir de, gitmem gerekirse sayet, arkamda guclu bir kadin birakmak istiyorum. Sensiz ne yaparim bilmiyorum ben, fakat senin kimseye ihtiyacin olmadan, her gunumu aydinlatan o gulumsemene sahip olmani istiyorum. Gozunden akacak bir yas icin omrumu feda etmeye hazirken ben, canini ben dahil olmak uzere, kim yakarsa yaksin cezasini ceksin istiyorum. Dokunmaya kiyamiyorum sana, narin bir ciceksin adeta, incecik yapraklarini koparmaya korkuyorum. Yumusacik bir bulutsun sanki, ellerimden kayip gidiyorsun her seferinde. Fazla sikarsam kirilir, yeterince tutmazsam yere duser cakilirsin. Her saniye daha da baglaniyorum gozlerine, gozlerinden cok bakislarina; dudaklarina, dudaklarindan cok, opusune. Seni uzmeyecegim diyebilmeyi cok isterdim, fakat hic kimsenin olmadigi gibi, sana ben de layik degilim. Sozunu verebilecegim tek sey ise; seni uzenin her kimse, senden bin kat daha fazla uzulecegi.

Irem Akpinar