Senden Nefret Etmekten Korkuyorum

Korkuyorum ben senden, seninle olmaktan. Daha dogrusu seninle olamamaktan, becerememekten, bize layik olamamaktan. Etkilendigin o guler yuzlu kiz olmadigimi bilmek korkutuyor beni, bekledigin olgunlukta olmamam. Benden cok daha fazla sey biliyor olman urkutuyor mesela, asla yeterli olamayacak gibi hissetmem.. Korkuyorum kendimi tamamen sana birakmaktan, cunku en sonunda, sen gittiginde, beni tutacak kimsenin olmamasindan. Ayrilmaktan korkuyorum en fazla da, tamamen bitmesinden. Fakat sayet bitecekse bu guzel duygu, sen artik beni her sabah aramayacaksan, en sacma sapan seyleri yaparak eglenmeyeceksek biz, sen de kaldigimda sen bana bir seyler anlatirken ben uyuya kalmayacaksam, severek bitsin. Biz hala birbirimizi severken ayrilalim. Cunku ben en cok, seni sevmemekten, senden nefret etmekten korkuyorum. Bitmesinden cok, bitirememekten korkuyorum.

Irem Akpinar 

Anlamistim; Gercekten Bitmisti

“Ilk defa anlamistim tamamen bittigini.. Gozlerinebaktigimda farketmistim artik bize ait hic bir seyin kalmadigini.. Ben yoktum cunku orada, mavinin gri ile birlestigi, insana guven veren gozlerinde ben yoktum artik.. Bana ait degildi dudaklarin, hatta dudaklarinda da ote; kalbin. Baskasinin ellerine vermistin sen onu.. Bir zamanlar, “seninim” diyerek birbirimize teslim ettigimiz vucutlarimiza baskalari dokunuyordu artik. Benim boynumu bir baskasi operken, senin gogsunde bir baskasi uyuyordu. Parmaklarimi, sakallarinin uzerinde gezdirirken artik baskasina ait olan dudaklarina bastirdim dudaklarimi son bir kez daha. Seni operken hayat bulan ben, tek bir opucuk ile hayatimi kaybetmistim.”

Irem Akpinar