Belki olmasi gereken budur; haftanin alti gununu mutsuz
gecirmektir.. Bazi gunler, yataktan cikamayacak kadar kendimizden de, bizi, bu
hale getirenlerden de nefret etmek. Bazi gunler gulumserken canimizin yanmasi
gerekiyor ki, bazi aylarin sonsuz gibi gelmesi gerekiyor ki, gercekten mutlu
oldugumuz da, sukretmeyi bilelim. Mutlulugu kanimiz da hissetmek icin; aciyi,
huznu damarlarimiz da hissetmemiz gerek. Tanistigimiz insanlarin, dokundugumuz
bedenlerin, inandigimiz ruhlarin sahteligini, ikiyuzlulugunu farketmemiz lazim
dogruyu bulunca anlamak icin. Hem, bir yerden sonra gecicektir hepsi. Nasir
tutacaktir her yerimiz, uyusacaktir dusuncelerimiz. O zaman, oylesine
alismisken yaralanmaya, kendimizi bulacagizdir. Gercekten bize iyi geleni, bizi
seveni.. Hayatta kaybetmek lazim ki kazanabilelim, dusmek lazim ki
kalkabilelim. Gulumsemek icin once aglamak gerekir, sevmek icin sevilmemeyi
bilmek.. Gokkusaklarinin yagmurlardan sonra ciktigini anlamamiz lazim belki de,
sadece birazcik gunes isigina cikabilmek icin. Bitecek diyemem, kurtulacagiz
diyemem; herkes boylesine adiyken, hersey boylesine ucuzlasmisken, asla bitecek
diyemem. Fakat bir melekle sevisebilmek icin, insanin once seytanla opusmesi
gerekiyordur belki de.
Irem Akpinar