Mutlu olmak, saf olmak dememis bu hayatta. Yasanan butun bu
acilari, yapilan butun kotulukleri gormemek icin, kor olmak demek, hissetmemek
demekmis. Mutlu olmamak, nasil mutsuz olmak dememekse, iyi bir insan olmak, iyi
bir hayat yasayanacagi anlamina gelmiyormus. Bazi insanlar sadece deger bilmez,
sadece kendi hayatina onem veren insanlar. Kotu biri degiller belki, sadece
dogrusunun bu olduguna kaptirmislar kendilerini. Farkinda olmadan yapiyorlar
belki, fakat insan, bazen verdigi degerin karsiligina alamiyor. Ancak butun bu
cirkefligin icinde tek guzel bir sey varsa, her gecen gun, biraz daha
guclenebilmek. Mutsuzluga alisarak tamamen nasir tutmak, insanlarin kirliligine
alistiktan sonra berraklik aramamak artik. Yasadiklari hayati, dunyayi fark
edip yine de gulumseyebilen, sayilabilecek kadar az olan bu insanlar, mutlu
degil; mutsuzluga alismis insanlar. Ve belki, bir gun biz de uyusur, tekrar
sahte guluslerimizin arkasina saklanabiliriz. Ne dersin?
Irem Akpinar
