Inandiklarimi koruyucusuyum ben sadece, kelimelerimle
savasmaya hazir olan bir bekciyim aslinda. Kendi dogrularimi, dusuncelerimi
yargilarken, guclu durmaya calisan bir savasciyim belki de. Gucsuz bedenimi
ayakta tutmak icin, son bir kez daha diyerek her seferinde kalkmak icin
cabalamaktan yorgun dusmus siradan biriyim acikcasi. Senden, ondan farksizim. Sayet
bu dunya bir gun durursa, o zaman direnmekten vazgecerim belki ben de. Pes
ederse bir gun gunes, o zaman ben de derim; “Arkadas, gercekten degmez.” diye.
Fakat bu dunya dondukce, ay her gece gozyaslarima sayit olup, gunes her sabah
kalkmam icin bir kez daha beni ittikce, ben, beni savunurum. Elciyim belki ben
sadece, butun bunlari gerceklestirmek icin cabalayarak olecek kadar basitim.
Ancak bunu sen de benim kadar az bilirsin. Birak inanayim o yuzden. Izin ver
kendi dusuncelerimi bir tek ben yargilayayim, “onlarin” kafasinda kurdugu
figurun icine sokmaktansa bu cani, kendi bedenimde, kendi tenimde yasayayim.
Izin ver ben olayim, butun hissettiklerimle, butun kazanip; kaybettiklerimle.
Irem Akpinar