Zorlamamak gerek bazi seyleri, oluruna birakmak gerek. Pes
etmek degil bu, konu sen ve ben oldugunda, boyle bir seyin dusuncesi bile bize
ihanetken, asla pes etmek degil. Buyumek aslina bakarsan, bazi seyleri
kabullenicek kadar olgunlasmak. Olmuyorsa, olmuyor diyebilmek. Elini,
gulumseyerek birakmak. Mutlu olacagini dusunerek hayatindan cikmak, bazen,
sevmenin yetmedigini kabullenmek. Cok masum bir sekilde seven iki kalbi, bu
kadar acimasizlastiran bir iliskiyi uzatarak yaptigimiz tek sey kotuluk.
Birbirimize, kendimize.. Ayni evin icinde, sanki her gece sarilarak uyumamisiz
gibi, her sabah severek uyanmamisiz gibi, iki yabanci olmanin bize verdigi tek
sey aci. Birak, boyle guzel kalsin her sey. Ben seni, beni bir zamanlar cok
sevmis, sevmeyi, sevilmeyi ogretmis biri olarak hatirlayayim. Zorlama, birak. Birak
ki, ask kadar tutkulu bir duyguyu, en az onun kadar guclu bir duygu olan nefret
ile hatirlamayalim.
