Uyandigimda, yanimda olmayacagini bildigim icin acmak
istemedim aslinda gozlerimi. Mutluydum boyle, huzurluydum. Hala benimle
oldugunu dusunurken, hala yanimda hissederken seni sakindim ben. Neden
yapmistin bunu bana, bize? Hic mi sevmemistin, hic mi etkilenmemistin onca
seyden? Bu kadar mi kolaydi her sey senin icin, bu kadar mi degersizdim? Elimi
yavasca yanimdaki yastiga degdirdigimde bir kez daha hissettim yanimda, hayatimda
olmayisini. Biz denen seyin bittigini, ve bir daha asla olmayacagini. Senin
tekrar bana sarilip uyumayacagini, boynumu opup, her seyin oldugumu
soylemeyecegini.. En zoru buydu sanirim, sensiz uyanmakti. Geceleri oyle ya da
boyle geciyordu cunku, aglayarak da olsa uyuyakaliyordum ben; ama sensiz uyanmak
en zoru, en kotusuydu iste.
Irem Akpinar
No comments:
Post a Comment